ตำนานผีล้านนา ตอน “ผีบอกยา”

...เรื่องมีอยู่ว่าหนุ่มผู้ผจญโรคร้ายตอนที่อายุ 4 ขวบ กลายเป็นคนง่อยเปลี้ยเสียขา ผู้คนล้านนาเรียกกันว่า คนขี้เปี้ย คือ รูปร่างผอมเกร็ง สามวันดีสี่วันไข้ อาการเป็นอยู่อย่างนี้จนเติบใหญ่อายุย่างเข้า 18 ปี เขาต้องพึ่งพี่น้องญาติๆเลี้ยงดู แม้บางครั้งมีแรงอยู่บ้างก็รับจ้างล้างถ้วยชามกันไปตามหมู่บ้าน ตามงานปอยหรืองานวัด

...แม้ร่างกายจะไม่สมประกอบ แต่เขาพอมีโอกาสไปเรียนในโรงเรียนประถมในหมู่บ้าน ตลอดเวลาเขา
ครุ่นคิดอยู่ทุกวี่วันว่า เมื่อใดหนอ  ที่ร่างกายเขาจะสมบูรณ์เหมือนคนหนุ่มอื่นๆ หากร่างกายเป็นอย่างนี้
โอกาสจะแต่งงานคงไม่มีแน่ๆ และชีวิตจะไม่มีความหมาย ความคิดเหล่านี้ฝังอยู่ในห้วงสำนึกทุก
เวลา สถานที่ที่เขาอยู่


...เขาพยายามไปหมอเพื่อจะแก้ไข หมอแต่ละคนก็หมดปัญญาเพราะมันเป็นโรคร้ายมานาน รูปร่างผิด
แผกไปจากธรรมชาติจะให้เอาอะไรมาทดแทนสิ่งที่สูญเสียคงยากที่จะให้มีร่างกายสมบูรณ์เหมือนคนอื่นๆ

...เมื่อคิดว่าโลกนี้คงหมดโอกาสที่จะเป็นผู้เป็นคนเหมือนคนอื่นๆ จึงตัดสินใจเดินขึ้นไปบนเขาที่มีหิน
แหลมชาวบ้านเรียกกันว่า ดอยหินหอก เพราะปลายยอดหินชูช่อแหลมเล็กใหญ่เต็มพรึดในพื้นที่ราวห้าไร่บนเขา ที่นี่แหละสมควรที่เขาจะกระโดดลงไปก้นเหวเบื้องล่างเพื่อให้ชีวิตหมดไปจากโลกนี้ไม่ต้องมีโรคบ้าๆบอๆมารบกวนต่อไป


...ใต้ร่มไม้ริมปากเหว เขาวางตัวนอนแหงนหน้ามองกิ่งไม้ปล่อยอารมณ์ให้ว่างเพื่อจะหมดห่วง เวลาผ่าน
เลยเขางีบหลับไปโดยไม่รู้สึกตัว
ระหว่างหลับไหลเขาฝันเห็นชายรูปงามมาบอกว่า อายุเขายังน้อยยังมีโอกาสท าบุญอยู่นาน เพียงแต่ให้เขาเอาผล บ่ะนอย(บวบ)ที่อยู่ตามป่า บีบเอาแต่น้ า ไปผสมน้ำผึ้งป่า สัดส่วนเท่าๆกันแล้วดื่มกิน ไม่นานก็จะมีร่างกายสมบูรณ์เหมือนผู้คนทั่วไป


...เขาตื่นพร้อมกับความทรงจำส่ายตามองหาชายร่างงามไม่เห็นแต่ความทรงจำยังดี จึงพยายามลุกขึ้นมองหาบ่ะนอยป่า (บวบป่า) แถวๆนั้น พบว่ามันมีจริง จึงยกมือไหว้สัจจะอธิษฐานว่า หากความฝันเป็นจริงจะขอทำบุญ สร้างความดีเพื่อสังคม
ว่าแล้วจึงเด็ดบ่ะนอยป่ามาสามลูก พยายามเดินกระโผลกกระเผลกมาบ้านบอกให้ญาติๆขอน้ าผึ้งป่ามาทายาตามฝัน


...เขาบีบเอาน้ำบ่ะนอยผสมน้ำผึ้งดื่มเกิดอาการป่วนท้องเวียนหัวมึนเมาจนรากพุ่งส่งอาหารออกมาจนหมดไส้พุง เสลดน้ำลายเหนียวหนึบและสุดท้ายมีก้อนเหนียวราวปลายนิ้วก้อยคล้ายน้ าลายกบหลุดออกมา ญาติพากันวิตกว่าเขากินยาผีบอกเป็นพิษแน่ๆ ญาติจึงพากันนำร่างเขาไปนอนพักที่เติ๋น(ที่รับแขกบนบ้าน)นานนับชั่วโมง

...เขาฟื้นขึ้นและขอทานข้าว บรรดาญาติต่างพากันดีใจ นำข้าวปลาอาหารมาให้เขารับประทาน
จากนั้นมาเขาทานอาหารได้มากขึ้น แข็งขาเริ่มแข็งแรง เขาบอกตัวเองว่า ชายร่างงามมาบอกยาถอน
พิษในตัวเขาแล้ว ต่อไปนี้ต้องตั้งใจปฏิบัติตนให้ดี รักษาร่างกายให้แข็งแรงกว่านี้ ที่สำคัญต้องช่วยเหลืองานสังคมหมู่บ้านให้มากและหลีกเว้นการทำบาปทั้งปวง


...จากอายุ 18 ย่างเข้าอายุ 21 เขาได้รับการคัดเลือกเป็นทหารเกณฑ์รับการฝึกอย่างเข้มข้น ทำให้เขามีระเบียบในการจัดการตนเอง จนปลดจากทหารเกณฑ์ สิ่งที่เขาได้รับจากการฝึกทั้งร่างกายและจิตใจจากทหารปัจจุบันเขาเป็นผู้นำหมู่บ้าน เป็นที่ยอมรับของผู้คนทั่วไป

...เขาขอบคุณชายรูปงามในฝันหรืออาจเป็นเทพารักษ์ในป่าหรืออะไรๆก็แล้วแต่ที่มาช่วยเขาให้พ้นจากความเป็นขี้เปี้ย.....ขอบคุณผีที่มาบอกยารักษาโรคร้าย


----------------------
…ที่มา: นิคม พรหมมาเทพย์